GELD!

Nederlandse popmuzikanten zouden verplicht een minimumgage van 300 euro per persoon per optreden moeten krijgen. Dat zegt Anita Verheggen, van de Nederlandse toonkunstenaarsbond (Ntb), de grootste muzikantenvakbond in Nederland bij 3voor12 Voor sommigen vloeken in de rock & roll kerk, voor anderen een gezonde benadering van het vak popmuzikant. Nu verdiend iedereen om de muzikanten heen over het algemeen meer geld aan zijn optreden dan hijzelf. Wat voor onze vrienden van Alles Los nog een gruwel is ("dalijk moet je ze ook nog in de oefenkelder betalen") is bij ON geen ONgewone zaak.
Vandaar dat we ff reageerden, al was het maar omdat ook Kyteman aangehaald werd als voorbeeld.

Minimumloon voor muzikanten is een discussie die sterk bepaald wordt door een dosis rock 'n roll sentiment. Maar totdat je bij Appie Hein als betaling voor je dagelijkse boodschappen als muzikant wegkomt met een live gezongen versie van je laatste hit, staat dit sentiment ook een 'normaal' bestaan als muzikant in de weg.

Het aantal muzikanten dat in NL werkelijk kan leven (en er dus voltijd mee bezig kan zijn) is beperkt, maar dat staat een alleszins levendig popcircuit niet in de weg. De popmuziek levert ook geen betere of slechtere producten op dan het theater, klassieke muziek, dans of jazzcircuit dat veel zwaarder aan de maakkant gesubsidieerd wordt dan de pop. Groot verschil is echter wel dat in die circuits veel meer mensen een fatsoenlijk betaald bestaan hebben uit hun artistieke kunnen. Ze zijn ook veelal in (loon)dienst van het gezelschap waar ze voor werken. Iets waar de gemiddelde popmuzikant, recensent, 3voor12 medewerker/lezer, op zijn zachts gezegd een ambivalente relatie mee heeft. Loondienst is heel erg niet rock 'n roll immers!

Grote vraag is natuurlijk waar je moet beginnen met het ondersteunen van de popmuzikant. In de huidige situatie lijkt iedereen om de muzikant heen er financieel gezonder voor te staan dan de muzikanten zelf. De huidige geldstroom richt zich voornamelijk op de podia en festivals, een heel klein beetje bij popcollectieven en koepels (goedkope oefenruimtes) en op de aloude tekortfinanciering voor optredens: het, steeds van naam veranderende, podiumplan. Nog niet zo heel lang geleden lag hier ook nog een rol voor de platenmaatschappijen, die talent oppikten, voorfinancierden en uitbrachten. Deze rol lijkt met het instorten van de cd markt echter in toenemende mate uitgespeeld. Voor de rest zijn de muzikanten overgeleverd aan de wetten van vraag en aanbod en dus naast hun eigen artistieke kunnen, ook aan de kwaliteit van hun eigen ondernemerschap.

Het in het artikel van 3voor12 genoemde Kyteman's Hiphop Orkest is al een vrij specifiek voorbeeld van een mengvorm, waarbij o.a. productiehuis ON functioneert als financier en producent. De 20 leden van dit orkest krijgen een (minimale) standaard vergoeding voor hun optredens (los van de prijs die de zaal betaald) en een repetitievergoeding die hun reiskosten dekt. Dit levert in eerste instantie nog steeds geen situatie op waardoor de deelnemende muzikanten kunnen leven van hun werk, maar geeft in ze in ieder geval de mogelijkheid verder te groeien in hun artistieke kunnen. Een rol die productiehuizen in de popmuziek zouden moeten vervullen en die in de snel veranderende muziekmarkt in de komende jaren alleen maar in belang zal toenemen. Een ontwikkeling die overigens in het theater en danscircuit al jaren geleden in gang is gezet.