Het advies van de raad voor cultuur is daar. De Raad werd het bos in gestuurd om 200 miljoen aan bezuinigingen te vinden. Ze hadden ook 'nee, dat doen we niet' kunnen zeggen. Dat hebben ze niet gedaan, naar eigen zeggen om erger te voorkomen.
Ik kan me voorstellen dat Gerrit Dekzeil's refrein van Ik ben Gerrit 'Maar wat moet je nou, als je niks hebt' vaak gedraaid is tijdens de beraadslagingen. Aan de andere kant laat de Raad zich weinig gelegen liggen aan de popsector dus waarschijnlijk stond er klassieke muziek op.
In de samenvatting, noch in de BIS 2.0, is het woord popmuziek dan ook terug te vinden. Pas in de bijlages vinden we pop, jazz en wereldmuziek benoemd. Met daarbij de prachtige quote: "Het creatief ondernemerschap is voor popmusici sterk ontwikkeld. Deze expertise en ervaring kunnen deels benut worden door ander muzikale sectoren."
Ja, natuurlijk is dat creatief ondernemerschap goed ontwikkeld! Er is immers geen enkele kunstdiscipline die met zo weinig geld zoveel publiek bereikt en omzet genereert. En waar de artiesten zelf zo weinig verdienen... Of zoals Colin Benders (Kyteman) zegt: "Er zijn genoeg mensen die rijk worden van muziek, maar dat zijn in de laatste plaats muzikanten en die lopen wel het grootste risico".
Daarmee ontstaat voor de popsector tevens een bijzondere paradox binnen het advies. Je zou immers verwachten dat een sector die als ondernemend voorbeeld kan dienen voor veel andere kunstvormen daarvoor beloond wordt. In de huidige miljoenendans is de popsector echter slachtoffer geworden van haar eigen onafhankelijkheid. Ze is subsidie technisch domweg niet groot genoeg om mee te tellen. En daarnaast is ze als sector ook te veel met zichzelf en de volgende hype bezig om zich druk te maken over iets onbenulligs als geld. Waar de Raad al constateert dat er meer wegen zijn dan het klassieke droombeeld van garage of zolder naar wereldfaam, is dit voor veel mensen die zich professioneel met de sector bemoeien nog steeds de ultieme natte droom. Het is echter ook voor de popsector tijd om wakker te worden; de natte droom kan met deze kaalslag zomaar een nachtmerrie worden.
Een kwestie van keuzes dus. Keuzes die de raad uiteindelijk maar zeer beperkt maakt. Veel wordt overeind gehouden, maar moet het wel met veel minder doen. En veel wordt naar het Fonds doorgeschoven, die dat meer dan ook weer met veel minder moet doen.
Iets waar George Lawson, directeur van het Fonds, in zijn blog zo zijn vraagtekens bij heeft. Opvallend hierbij is dat hij de clubs die onder het Fonds vallen betiteld als "meer beweeglijke deel van de podiumkunsten".
In het advies van de Raad krijgt hij in ieder geval het meer bewegelijke deel van de popsector, de productiehuizen, met geoormerkt geld naar zijn Fonds toegeschoven. Iets wat je als productiehuis binnen het huidige slagveld waarschijnlijk als compliment moet opvatten en waar het Fonds zich ook geen buil aan kan vallen.
Ondanks dat de raad soms beperkte keuzes maakt (orkesten) en soms duidelijke (NND en station zuid, productiehuizen in theater en dans en de Reis Opera) zullen er in de cultuursector duizenden banen verdwijnen. OCW schat zo'n 3500 en daarnaast zullen veel zzp'ers hun inkomsten significant zien dalen. Een slagveld dus, waar nu nog slechts de contouren van zichtbaar zijn.
Update 1: Tjeerd van Erve aka @campking voegt er hier nog een eenzijdige focus op de randstad aan toe.
Kunsten 92 schat de schade op ruim 15.000 banen.
George Lawson (Fonds voor de Podiumkunsten)gaat hier verder met deel twee van zijn blog over het advies.
Update 2: in de vele reacties (waarvoor dank!) werd vaak genoemd dat het de staatssecretaris is die de 200 miljoen wil bezuinigen. Niet de Raad voor Cultuur, dat is juist. Ik heb al eerder geschreven dat ik niet graag in hun schoenen zou willen staan.
Update 3 Ik werd er door verschillende mensen op gewezen dat juist de popproductiehuizen niet mogen mopperen. Zij gaan immers met hetzelfde en geoormerkt budget over naar het fonds. Iets wat binnen dit advies betrekkelijk uniek genoemd mag worden. Dat is op zichzelf juist en daar zijn we ook reuze blij mee en ook wel trots op.
Maar ik ben van mening dat popmuziek eigenlijk erkent moet worden als Basis InfraStructuur (BIS). Het Fonds sluit in de huidige BIS opzet echter beter aan bij de werkwijze van de productiehuizen in de popsector. Daarnaast mopper ik graag over het gebrek aan samenhang en gezamenlijk optrekken binnen de popsector. Dit zet je als sector op achterstand tov van andere sectoren en ook de podia&festivals zullen op regionale en stedelijke schaal nog veel met kortingen en bezuinigingen te maken (gaan) krijgen.
En samen sta je nu eenmaal sterker.
Uw vragen, opmerkingen en ergernissen graag naar 3daysonatgmail.com
Posts
