maandag 9 februari 2009

These go to eleven


Nu Spinal Tap (ruggenmergpunctie) voor het eerst in zeventien jaar weer met nieuw werk komt, nog even een van de meest hilarische scenes uit 'This is Spinal Tap'. De amusante nep-documentaire over de beroerde heavy metal band Spinal Tap, die begin jaren tachtig bezig was met een zoveelste comeback tour. Het leukste was natuurlijk dat mensen bij de proefviewing niet snapten dat het hier om een nep docu ging en als commentaar hadden dat er zoveel betere bands waren om een film over te maken.
Inmiddels is het een standaardwerk en heeft het begrip spinal tap zijn eigen betekenis gekregen.
Een andere grappige avondvulling in dit genre is It's All Gone Pete Tong (2005). De fictieve DJ Frankie Wild brengt zijn publiek elke avond naar ongekende orgasmen. Maar hoogmoed komt voor de val: op zijn hoogtepunt verliest Frankie niet alleen zijn zaad maar ook zijn gehoor.
Mijn spinal moment van dit weekend was toch wel de Grammy prijzenregen voor de ultieme spinal tab plaat van 2008: het album van Led Zeppelin icoon Plant met bluegrass queen Krauss.

Geen opmerkingen: