S>O>S voor Pirate Bay

Al eerder besprak ik hier de ontwikkelingen rondom Pirate Bay. De Zweedse vier eigenaren stonden terecht omdat zij zouden meewerken aan de grootschalige uitwisseling van muziekbestanden en speelfilms waarop auteursrechten rusten.
Alhoewel in het begin van het proces de toon nog redelijk hoopvol was, is dat nu voorbij.De rechtbank in Stockholm heeft de vier oprichters van de Zweedse internetsite Pirate Bay veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf. De maximale straf was twee jaar. Ze moeten ook nog ruim 30 miljoen kroon (2,7 miljoen euro) schadevergoeding betalen aan de entertainmentindustrie.

De piraterijzaak kreeg bij de behandeling in februari wereldwijde aandacht. Pirate Bay is een van de bekendste sites voor internetgebruikers die op 'illegale' manier aan muziek en films willen komen. Het feit dat de website niet zelf de bestanden aanbiedt, maar een zoekmethode levert om bestanden uit te wisselen, mocht voor het vonnis niet baten.
Of deze overwinning van de entertainment industrie de zoveelste pyrrusoverwinning is of een werkelijke bijdrage levert aan de bestrijding van illegaal downloaden valt nog te bezien. Of de muzikanten een cent wijzer worden van dit vonnis?
Wordt vervolgd.....

Gang of 4

Soms stuit je ineens weer op mensen die je eigenlijk was vergeten. Of eigenlijk waar je je nooit van afgevraagd had wat ze nu aan het doen zouden zijn.
Zo surfde ik vandaag zomaar tegen Pampelmoose aan. Pampelmoose is een website/blog (al sinds 2006) dat gerund wordt door niemand minder dan Dave Allen, een van de oprichters van de legendarische band Gang of Four. Ook werkt hij voor Nemo design en runt hij deze site.
Daarnaast vind je op pamplemoose een ruime collectie mp3's die je gratis kan downloaden of luisteren.
Het hoe en waarom legt hij hier uit. Een interview dat tot stand kwam nadat hij door de International Federation of Phonographic Industries (IFPI), gedwongen werd een aantal nummers te verwijderen van zijn servers.
Een goed verhaal over de waarde van blogs, de winst van gratis, het belang van internet voor muziek en de noodzaak van nieuwe strategieën om je muziek aan de man te brengen.
Of zoals Andrew Dubber zegt:
“The new (music) model is about starting an ongoing economic relationship with a community of enthusiasts. It’s about attention and repeat engagement. It’s about letting go of the idea of the individual transaction and the ‘lost sale’ of a pirate download. CDs and mp3s are increasingly souvenirs of an engagement with a musical experience, rather than the occasion for the experience itself.”

Bal Electric

ON heeft al eens samengewerkt met Galili Dance in Groningen. Toen ging het om een choreografie op basis van het titelnummer van de eerste cd van NO blues; Farewell Shalibye. Inmiddels is Itzik Galili vertrokken naar Amsterdam en is Stephen Shropshire de nieuwe artistiek leider van het NND. Zijn première voorstelling bestaat uit een aantal choreografien met als klap op de vuurpijl Bal Electric. Bij deze choreografie voegen ook de dansers van de StudioGroup zich bij het gezelschap voor een eigentijds bal van 15 dansers. De elektronische twist in dit werk is afkomstig Rob Hubbard's International Karate. Rob Hubbard is vooral bekend van zijn werk voor de Commodore 64, waar hij voor de game-industrie succesvolle muziekstukken componeerde.
Zijn werk wordt ook uitgevoerd door het C64 orchestra.
Een orkest met een van de vetste cd verpakking van de afgelopen tijd, gemaakt door de jongens van Hotel.

Groene stroom vanaf het podium

foto: GaBRieL Eisenmeier
Meer foto's van Gabriel op de speciale kytemanontourblogspotdotcometc.nl

De platenzaak: end of the world as we know it

In een lange lijst van omvallende platenzaken was het afgelopen weekend de beurt aan Boudisque. Als oorzaken kwam ook hier de vaste lijst van illegale downloads, te hoge cd prijzen en parallelle import/verkoop via het internet voorbij. Allemaal waar natuurlijk. De wereld is veranderd sinds de tijd dat de cd zaak nog platenzaak heette en we druk cassettebandjes kopieerden. Jammer voor al die mensen die met hart en ziel in en voor hun zaak stonden.
Met het wegvallen van deze verkooppunten komt de volgende schakel van de cd keten in beeld: de distributie. Bedrijven als Rough Trade, Munich en bijvoorbeeld Bertus.
De distributeurs leveren de cd's voor de ppd prijs (price published to dealer)aan de platenzaak. En die prijs is substantieel lager dan de klant betaalt (de platenzaak moest immers ook overleven).
Maar wat als de distributeurs vanwege de dalende omzetten nu eens rechtstreeks aan de klant zouden gaan leveren? Of zo als er op de website van Bertus te lezen valt: "Met de up-to-date uitleveringsservice van Bertus-Distributie hebben onze klanten de hele lp/cd/dvd wereld aan hun voeten liggen. Of de klant nu zoekt naar die ene hard to get, alleen top 100 verkoopt, of geïnteresseerd is in een goede aanbieding. Kleine aantallen per titel of bulk, ons verkoop team zal er zich voor inzetten"
Dat betekent dat je bijvoorbeeld The Hermit SessiONs van Kyteman voor een tientje (ex BTW) zou kunnen bestellen bij Bertus. Jij blij, want dat is een stuk goedkoper! En voor de band of het label maakt het financieel niets uit, die krijgen nog steeds hun vaste deel van de ppd. Dat dit ook het definitieve einde van de platenzaak versnelt nemen we dan maar voor lief.
Maar als ik bij Plato zou werken en ik hoorde dat de distributeur dit soort acties ondernam zou ik me eens ernstig achter de oren krabbelen.
ONzin verhaal? ONmogelijk? ONwaar?

twitter